Wersja bardzo długa, pełna emocji i szczegółów

Mam dziś ponad 60 lat.
Czas mija inaczej, kiedy człowiek zbliża się do końca.
Jestem rozwiedziony, mam dwoje dorosłych dzieci, które kiedyś były całym moim światem.

Dziś jednak żyję z myślą, że mój nowotwór jest w stadium terminalnym.
Lekarz powiedział mi wprost:
„Ma pan więcej wspomnień niż czasu”.
Te słowa zostały ze mną na zawsze.

Ale to nie choroba bolała najbardziej.
Najgłębszą raną był piętnastoletni rozdział ciszy
– rozdział między mną a moją córką.

Jak do tego doszło?

Nigdy nie miałem odwagi powiedzieć tego głośno, ale…
To ja wszystko zniszczyłem.

Zdradziłem.
Złamałem przysięgę, rodzinę i serca osób, które najbardziej mnie kochały.
Moja córka widziała łzy swojej matki.
Widziała ból.
Widziała, jak dorosły mężczyzna, jej ojciec,
zachował się jak ktoś, kim nigdy nie chciał być.

Wyszła z domu pewnego wieczoru i powiedziała tylko jedno:
„Nie chcę cię więcej w swoim życiu.”